ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 18ης ΦΛΕΒΑΡΗ!

ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ   ΣΕ  ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ !

18 Φλεβάρη:Όλοι στην απεργία!

ΟΛΟΙ στην απεργιακή συγκέντρωση 10πμ Εργ. Κέντρο Σάμου

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή κυβέρνηση μας λένε να μην ανησυχούμε γιατί ήρθε στη ζωή μας η… ηρεμία και η ασφάλεια.

Κι όμως, ανησυχούμε γιατί στην Νοτιανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή μας γενικότερα συγκεντρώνεται καταστροφική δύναμη πυρός από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη, καθώς εντείνεται ο παγκόσμιος ανταγωνισμός για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Το ενδεχόμενο πολεμικής αναμέτρησης έρχεται όλο και πιο κοντά. Η καλλιέργεια εθνικιστικού και φιλοπόλεμου κλίματος ανάμεσα στον ελληνικό και τον τούρκικο λαό βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, ενώ μισθοί και συντάξεις προτείνεται να κατατεθούν… πρόθυμα για αγοράσει η χώρα αεροπλάνα από αυτούς που υποκινούν τον πόλεμο και την επαναχάραξη των συνόρων! Η ίδια χώρα γίνεται τεράστια βάση των αμερικανατοϊκών με την νέα συμφωνία, με την κυβέρνηση να μας καλεί να «ματώσουμε για άλλη μια φορά» στο… πλευρό τους, όπως προκλητικά δήλωσε ο Υπουργός Άμυνας (φυσικά δεν θα ματώσουν τα «δικά τους παιδιά»)..

Μας λένε ότι η διεκδίκηση και η αντίσταση είναι παράνομη και καταχρηστική, με το νόμο ενάντια στην απεργία, τα μητρώα που θα φακελώνονται τα σωματεία, την ουσιαστική απαγόρευση των πορειών…

Κι όμως, το όπλο της απεργίας και της διαδήλωσης είναι πιο αναγκαίο από ποτέ καθώς καμία κανονικότητα που μας αφορά δεν έχει επιτευχθεί! Το αντίθετο:

·         Καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, «κατοχυρώνεται» και νομιμοποιείται πιο αποφασιστικά η λεγόμενη ευέλικτη εργασία, απελευθερώνονται οι απολύσεις και οι νέες μειώσεις μισθών βαπτίζονται… αυξήσεις.

·         Μας παραμυθιάζουν ότι θα κοπάσει η επίθεση στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

Κι όμως, την ίδια στιγμή ετοιμάζουν νόμους που αναπροσαρμόζουν αντιδραστικά τη δομή του ασφαλιστικού συστήματος. Μετατρέποντας ολοκληρωτικά τα ασφαλιστικά δικαιώματα σε ατομική υπόθεση. Και εδραιώνουν την δουλειά μέχρι τον θάνατο, την μετατροπή της επικουρικής ασφάλισης σε επαγγελματική, ανάλογα με το πόσο θα πληρώνεις, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Στην εκπαίδευση-και στις τρεις βαθμίδες- εξελίσσεται ήδη και πρόκειται να ενταθεί μία σφοδρότατη επίθεση:

Σκληρά ταξικά μέτρα, ένας μαραθώνιος εξετάσεων από το δημοτικό ακόμα, έχουν ως στόχο να αποκλείσουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από τις ανώτερες βαθμίδες και να τα οδηγήσουν με την μία ή την άλλη μορφή –πιο νωρίς- στη ζούγκλα της μισθωτής σκλαβιάς και των μηδενικών δικαιωμάτων.

Μας λένε– όπως η προηγούμενη κυβέρνηση- πως η αξιολόγηση- πειθάρχηση- χειραγώγηση δεν θα είναι τάχα τιμωρητική. Και χρησιμοποιώντας το νομικό οπλοστάσιο των προηγούμενων και την υποταγή των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε αυτό θα ξεκινήσουν αρχικά από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και –δεν το κρύβουν- πως γρήγορα θα επεκταθούν στην «κανονική» ατομική αξιολόγηση. Αυτή που θα συνδέσουν με την σχολικές επιδόσεις και την αποτυχία που θα προκαλέσουν τα δικά τους μέτρα!

Η αδιοριστία και η εργασιακή ομηρεία χιλιάδων αναπληρωτών συνεχίζεται και κατοχυρώνεται,  ενώ οι ελάχιστοι διορισμοί στην ειδική αγωγή γίνονται με όρους που υπονομεύουν τη σταθερή εργασιακή σχέση και την μονιμότητα (προσοντολόγιο). Τα κενά δεν καλύπτονται αλλά πολλαπλασιάζονται και οι χαμένες ώρες διδασκαλίας –που τα θυμούνται μόνο στις καταλήψεις και τις απεργίες, αυξάνονται.

Συνεχίζοντας και αναβαθμίζοντας την πολιτική των διαχωρισμών και της ανθρωποφαγίας και αποδυναμώνοντας τα εργασιακά δικαιώματα των πτυχίων και την δωρεάν δημόσια παιδεία, η κυβέρνηση «επέτρεψε» στους αποφοίτους των κολεγίων να ενταχθούν στις λίστες αναπληρωτών. Στην πραγματικότητα «παίζει» ξεχωριστά με κάθε μερίδα υποψηφίων και τους εμπαίζει όλους συνολικά!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Πρέπει να γίνει σαφές σε κάθε εκπαιδευτικό πως σε αυτή την αναμέτρηση της κυβέρνησης με τα εργασιακά, εκπαιδευτικά και δημοκρατικά μας δικαιώματα, οι ηγεσίες των ομοσπονδιών μας με απροκάλυπτο τρόπο βρίσκονται όχι στο πλευρό μας, αλλά απέναντι μας! Δεν κηρύσσουν ούτε καν αποχή από τις διαδικασίες αυτοαξιολόγησης (που έτσι κι αλλιώς είναι μόνο ένα βήμα, χρειάζεται κίνημα ανατροπής της αξιολόγησης) αλλά συντάσσονται με αυτή την πολιτική. Πρόθυμες έσπευσαν να «δηλωθούν» στα ηλεκτρονικά μητρώα του αντιαπεργιακού νόμου!

Κι όμως, δεν είμαστε μόνοι!

Είμαστε ένας κλάδος πολλών χιλιάδων εργαζομένων στην εκπαίδευση. Δεν είμαστε εξ’ άλλου ο μόνος κλάδος εργαζομένων που θα δεχτεί την επίθεση της κυβέρνησης στο δημόσιο. Από την άλλη, η σφοδρότητα των ταξικών μέτρων για τη νεολαία μας φέρνει πιο κοντά με τους εργαζόμενους-γονείς και τους μαθητές μας. Γι’ αυτό το λόγο μας θέλουν πιο αποφασιστικά χειραγωγημένους και πειθαρχημένους!

Στους φοιτητές που η κυβέρνηση υπολόγιζε να προχωρήσει χωρίς κραδασμούς στην κατάργηση του ασύλου και των μαζικών διαγραφών ήδη εκδηλώθηκαν (πχ ΑΣΟΕΕ) αξιοσημείωτες αντιδράσεις και αντιστάσεις.                

Αν η κυβέρνηση της ΝΔ –και κάθε κυβέρνηση- νοιώθει τόσο σίγουρη για την επιτυχή εφαρμογή των αντιλαϊκών της μέτρων,  τότε γιατί νομοθετεί αντιαπεργιακούς νόμους, φακελώνει σωματεία και προχωρά ακόμα και στην ουσιαστική κατάργηση των Γενικών Συνελεύσεων με τις λεγόμενες ηλεκτρονικές ψηφοφορίες;

Για να σταματήσει η σφοδρή αντιδραστική κυβερνητική επίθεση, που δεν πρόκειται να σταματήσει από… μόνη της, απαιτείται συγκρότηση και προετοιμασία απεργιακού μετώπου.

Στόχοι πάλης:

·    να αποκρούσουμε την αντιασφαλιστική επίθεση

·    μαζικοί μόνιμοι διορισμοί - μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών

·    κατάργηση κάθε προσπάθειας αξιολόγησης-πειθάρχησης

·    αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις

·    κατάργηση και ακύρωση εφαρμογής των σκληρών εξεταστικών μέτρων για τα παιδιά του εργαζόμενου λαού.

Η κήρυξη εικοσιτετράωρης απεργίας είναι μόνο ένα πρώτο βήμα. Επιβάλλεται αμέσως μετά να ακολουθήσει κύκλος Γενικών Συνελεύσεων για κλιμάκωση της πάλης με απεργίες και διαδηλώσεις.

Σε κάθε σύλλογο πρωτοβάθμιας-ΣΕΠΕ και σε κάθε ΕΛΜΕ οι δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα πρέπει να συγκροτήσουν πρωτοβουλίες και κινήσεις αντίστασης. Χωρίς να περιμένουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.

ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ!

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΣΩΜΑΤΕΙΑ!

ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΣΦΟΔΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ!

Διάβασέ το »

Αγώνας, δεν είναι η συνεννόηση με τους «θεσμικούς φορείς», αλλά η μαζική πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής!

Δεν θα πάρουμε!

(για τα -«αυστηρά»- μαθήματα ενότητας στην υποταγή της Ενωτικής…)

Με περίσσευμα αυτοϊκανοποίησης, με μπόλικη κουτοπονηριά και κυρίως με την καθεστωτική λογική που την διακρίνει, «απάντησε» η Ενωτική με το «5^οενημερωτικό» στην ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων σχετικά με την κατάσταση και τους όρους λειτουργίας  συλλόγου, που η παράταξη αυτή επιβάλλει από τη θέση της αυτοδύναμης πλειοψηφίας.

Δεν κρίνουμε σκόπιμο να απαντήσουμε σε ένα προς ένα τα σημεία αυτού του «5^ουενημερωτικού» -που θα το ζήλευε ακόμα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- αλλά θα αρκεστούμε σε ένα σύντομο σχόλιο.

Όλα «καλά» και «φροντισμένα» για τα δικαιώματα των συναδέλφων, αλλά και «δημοκρατικά» και «αγωνιστικά» για τη λειτουργία του Συλλόγου, μας λέει η Ενωτική λοιπόν! Αλίμονο μας , αν αυτά που ζούμε  είναι τα «φροντισμένα», τα «δημοκρατικά», τα «αγωνιστικά»!

Εξάλλου και σε αυτό το «5^ο ενημερωτικό», η Ενωτική φροντίζει να διαπαιδαγωγήσει άλλη μια φορά τους συναδέλφους για το πώς πρέπει να αντιλαμβάνονται αυτούς τους όρους. Για παράδειγμα, «δημοκρατία» και μάλλον και «αγωνιστικότητα» είναι ο παραγοντισμός (λέγεται «διάλογος με τους θεσμικούς εκπροσώπους») στον οποίο παραγοντισμό μάλιστα η Ενωτική καταγγέλλει  τις Αγωνιστικές Κινήσεις ότι δεν συμμετέχουν! Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι αντίστροφα από την Ενωτική (που οι εκπρόσωποι της δεν πάνε στα σχολεία) εμείς επιλέγουμε να συζητάμε με τους συναδέλφους, να επιχειρούμε την ενημέρωση τους και την κινητοποίηση τους για τα ζητήματα του σωματείου και του  κλάδου και να είμαστε μαζί τους απέναντι στους «θεσμικούς φορείς», δηλαδή τους εκπροσώπους της Διοίκησης, του Υπουργείου και του κράτους. «Δημοκρατία», συνεχίζει η Ενωτική,  είναι να μην θέτεις σε ΓΣ το κορυφαίο ζήτημα της υπαγωγής του σωματείου στο Μητρώο, να παίρνεις απόφαση στο ΔΣ απορριπτική στην πρόταση της ΕΛΜΕ για το ζήτημα (που δεν μπορεί προφανώς να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από κάθε σωματείο)  και να «καθησυχάζεις» με το γνωστό πολιτικάντικο στυλ ότι «θα γίνει το καλύτερο δυνατό για το σύλλογο μας».  «Δημοκρατία»,  είναι να ακυρώνεις στην πράξη το ψήφισμα της ΓΣ για τους πρόσφυγες, καλώντας σε συμμετοχή σε ένα συλλαλητήριο που η κεντρική του αφίσα τους παρουσιάζει ως «εχθρούς» και «λαθροεισβολείς». Τα υπόλοιπα για «το ΔΣ που δεν πήρε κάποια απόφαση» (ακύρωσης του ψηφίσματος),  αλλά το ψήφισμα «ακυρώθηκε από την ψηφοφορία» της ΓΣ στην οποία εγκρίθηκε (!!),  είναι επιπλέον ομολογία της πραξικοπηματικής λογικής  και της κουτοπονηριάς πίσω από την οποία θέλει να συγκαλυφθεί. Ανάλογη ομολογία είναι και όλο το σημείο 9 σχετικά με το ζήτημα των βεβαιώσεων των αναπληρωτών. Η Ενωτική δια του προέδρου της, «δημοκρατικά»,  αποφάσισε ότι δεν θα πάρει απόφαση η ΓΣ (όπως πρότειναν οι Αγωνιστικές Κινήσεις) για μη χορήγηση βεβαιώσεων. Και ακόμα πιο «δημοκρατικά»,  αποφάσισε ότι «όποιος θέλει παίρνει βεβαίωση». Δηλαδή αποφάσισε την αποδοχή και την υποταγή στον διαχωρισμό των συναδέλφων και στον εκβιασμό που ασκεί η διοίκηση!!

Ας προσπεράσουμε τέλος τα «μαθήματα καταστατικού και δεοντολογίας» που με μπόλικο θράσος μας  «δίνει» η Ενωτική για να συνοψίσουμε: 

 Αγώνας δεν είναι η συνεννόηση με τους «θεσμικούς φορείς» (δηλαδή τους εντολοδόχους του Υπουργείου και του συστήματος) για μια «καλή διαχείριση» της πολιτικής του συστήματος (όπως πχ η «πληρωμή των υπερωριών»!!), αλλά η μαζική πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής!  Δημοκρατία δεν είναι να σκύβει «ελεύθερα» ο καθένας μας, μόνος του, το κεφάλι απέναντι στα αδιέξοδα και τους εκβιασμούς που του επιβάλλει αυτή η πολιτική, αναζητώντας ταυτόχρονα τον παράγοντα που θα του «απαλύνει» τα προβλήματα του. Η δημοκρατία καταχτιέται μέσα από τη μαζική και ενεργητική συμμετοχή στις ΓΣ , με τη συσπείρωση μαζικά των συναδέλφων σε προτάσεις αντίστασης και διεκδίκησης, κόντρα στους «καθησυχασμούς» και τις έτοιμες «λύσεις» με τις γνωστές και αντιδραστικές πολιτικές προδιαγραφές , που προσφέρει και συγκροτεί η Ενωτική στο ΔΣ με όλους τους πιθανούς τρόπους.

Για αυτή την αγωνιστική διέξοδο , σε σύνδεση με την πάλη συνολικά του λαού και της νεολαίας,  και για αυτή τη δημοκρατία, παλεύουμε στο σωματείο οι Αγωνιστικές Κινήσεις. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι όλα αυτά είναι ξένα για την Ενωτική. Η «ενότητα» που προσφέρει είναι και η μόνη που είναι έτοιμη και δεν χρειάζεται κανέναν αγώνα για να κατακτηθεί. Είναι η «ενότητα» στην αποδοχή και στην υποταγή στη γραμμή του συστήματος και της κυβέρνησης του. Αυτή η «ενότητα» είναι και το μόνο πραγματικά «αισχρό και ανήθικο» (για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια της Ενωτικής) για τα δικαιώματα των συναδέλφων, για την υπόθεση του σωματείου και του κινήματος.  

Συνεπώς, η Ενωτική ασφαλώς ούτε θέλει  ούτε μπορεί  να αντιληφθεί και να συμμεριστεί την πάλη για να κατακτηθεί η αντίπαλη ενότητα από τη δικιά της που νομίζει ότι είναι η «μοναδική» και  «πανίσχυρη», γιατί έχει τις πλάτες της κυρίαρχης πολιτικής: Την πάλη για  την ενότητα των εργαζομένων στη βάση των δικών τους δικαιωμάτων και συμφερόντων.

Ωστόσο –και επειδή το κείμενο της διαπνέεται από μια αντίληψη «απαγορεύσεων»- υπάρχει ένα και μόνο πράγμα που η Ενωτική οφείλει να αντιληφθεί: Οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεν ζητάνε και δεν χρειάζονται την «άδεια της» για να συνεχίσουν την πάλη τους. Κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς –που μια έκφραση τους αποτελεί η Ενωτική- θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε να μπει το σωματείο μας στο δρόμο της αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι σε μια πολιτική που γίνεται ολοένα πιο άγρια για τα δικαιώματα μας και τη ζωή μας. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη των συναδέλφων, του λαού και της νεολαίας, που είναι και οι μόνοι στους οποίους δίνουμε λογαριασμό.    

               

                                                                                         

Διάβασέ το »